اصرالدین شاه
ناصرالدين شاه چهارمين پادشاه قاجاريه فرزند محمد شاه و جهان خانم (مهد عليا) در ششم ماه صفر سال ۱۲۴۷ه.ق به دنيا آمد. در تربيت ناصرالدين سعي بسيار شد و مسئوليت آموزش برخي از شاهزادهها به ميرزا عيسي قائم مقام فراهاني و فرزندش ميرزا ابوالقاسم و پس از آن به ميرزا تقي خان اميرکبير واگذار گرديد. ناصرالدين يکي از شاهزادههايي بود که دانش خود را از اميرکبير آموخت. در چهارده سالگي با گلين خانم دختر يکي از شاهزادگان قاجار پيمان زناشويي بست.1
ناصرالدين شاه از خط خوشي بهرهمند بود و به نقاشي، طراحي، عکاسي، سير و سياحت و شکار علاقه وافر داشت . به تن آسایي و تعدد زوجات توجه خاصي نشان ميداد. او داراي ذوق ادبي نيز بود و در قالب غزل، رباعي و قطعه شعر ميسرود.